Op zoek naar community in Portugal

Februari 2023: We hebben besloten naar Portugal te verhuizen! What a ride…. Een jaar geleden gingen we voor het eerst op reis met onze caravan op zoek naar een plek of mensen om een community mee op te zetten. We woonden toen in een Tiny House in de polders van Zoeterwoude samen met nog een gezin met jonge kinderen. Dat smaakte naar meer. Maar daar konden we niet verder uitbreiden en dat wilden we wel. En we wilden ook graag nog meer in de natuur wonen, t liefst met een rivier of een waterval in de buurt. Dus keken we buiten de landsgrenzen van Nederland naar het zuiden, tot en met Portugal. Dat leek me wel erg ver en droog trouwens. Ik hoopte op Belgie. En toch zou Portugal ons nieuwe thuisland worden.

Toen we in november 2023 weer voor drie maanden op reis gingen, dachten we dat alles eigenlijk nog steeds openlag qua locatie, we hadden zelfs nog een huisje in de Ardennen geboekt om daar rond te kijken, maar er ging daar niet iets aan. En toen we de grens met Portugal overreden wel! Het voelde weer als een verademing. De natuur nog zo ongeschonden, weinig industrie, schoonheid, ook in de goed onderhouden dorpjes. Op een of andere manier voelen we ons thuis in dit land.

De sprong in het diepe

We waren vervolgens een paar dagen bij Yannicks broer die in de zomer met zijn gezin naar
midden Portugal verhuisd is. De gesprekken met hen over hoe het er voor staat in de wereld,
wiebelige economie, steeds meer (digitale) controle, maakten dat we weer gingen voelen: waar
staan wij? Hoe lang blijven we nog zoeken naar de perfecte mensen en het perfecte landje?
Weer teruggaan straks naar ons leventje in Nederland voelde eigenlijk niet meer kloppend. Dus
besloten we het om te draaien: we gaan een basis in Portugal zoeken en van daaruit verder op
zoek naar de juiste mensen.
Whah wat een spannende stap… dit voelde voor mij als de grote sprong in het diepe. Het oude
loslaten terwijl het nieuwe er nog niet is. Natuurlijk roept dat ook angst op om me hier alleen te
gaan voelen. Maar ergens vanbinnen voelt het heel helder dat we dit te doen hebben, het op
z’n minst proberen. Dat is belangrijker dan dat het gaat lukken (note to self). Ons idee was om
alvast een klein landje te kopen waar we een yurt en onze caravan op kunnen zetten. Om van
daaruit verder te zoeken naar de juiste mensen om de community gezamenlijk mee op te
bouwen en dan ook gezamenlijk nieuw land te kopen.
Dit vroeg ook acceptatie dat dit een langer proces is dan we hadden gedacht. Dat het best nog
wel even kan gaan duren om onze tribe te vinden. Er zijn gewoon niet zo veel mensen die echt
dagelijks willen samenleven en daarmee ook de shit van triggers en meningsverschillen willen
aangaan. En dat is ook geen makkelijke weg, het vraagt skills die we in onze individualistische
maatschappij niet meer leren. Maar voor ons voelt daarmee oefenen juist als essentieel
onderdeel van onze visie.

Zwerven, waar voelen we ons thuis in Portugal?

Maart 2023. Daar gingen we. Met een aanhanger vol met onze spullen en een halve yurt, naar Portugal maar nog zonder een vaste plek. We zijn eerst een tijdje in midden Portugal geweest waar we ons al een beetje thuis voelen omdat we daar vorig jaar langere tijd bij een community waren (Amelie wonderland) en de mensen daarvan nog graag zien. Zij organiseren ook een paar keer per week een speelclubje voor kindjes waar Ronja het geweldig vindt dus dat is steeds een verademing voor ons allemaal. Maar qua natuur voelt midden Portugal niet helemaal als onze plek; veel eucalyptus plantages.

Waar we echt de magic voelden was in het noordelijkste noorden aan de kust (rond Viana do Castelo). Jeetje wat is het daar fijn. Het is er supergroen, prachtige idyllische stukken langs de rivier, mooie oude dorpjes en Ponte de Lima een prachtig stadje, de oudste van Portugal. Het voelt er fris en ruim, alsof er heel veel prana in de lucht hangt door de vele riviertjes, watervallen en de kust vlakbij. Maar de keerzijde is dat er daar nog weinig buitenlanders zijn en er ook nog niet een alternatieve scene is waar we op in kunnen tappen. En dat voelde wel belangrijk nu om onszelf een beetje een zachte landing te geven. We waren inmiddels behoorlijk ‘uprooted’ van het rondreizen zonder een thuis te hebben. We voelden dat we vaste grond onder de voeten nodig hadden.

Adempauze in centraal Portugal

Dus huurden we een huisje in Graca, midden Portugal, om even op adem te komen. Emigreren is echt niet niks. En een community opbouwen ook niet. Beide tegelijk best veel, zijn we nu wel achter. Eigenlijk willen we een geheel andere manier van leven dan wat nu normaal is in onze maatschappij en dat vraagt ook energie en innerlijk werk. Dus even rust creëren is dus ook een belangrijk onderdeel van het hele proces realiseerde ik me. Het is zo makkelijk om constant bezig te blijven buiten onszelf met land en mensen zoeken. Het leuke was dat de mensen hier naar ons toe kwamen. Vrienden die we tijdens onze reis hadden ontmoet kwamen een weekend of een week bij ons huisje in de tuin staan met hun camper. Toch al een klein beetje community life.

Die zomermaanden in centraal Portugal waren heet. Meerdere keren zagen we rookpluimen aan de horizon van bosbranden. Maar boven de 30 graden vonden we het eigenlijk al niet meer relaxed. Dus de paar keer dat het kwik richting de 40 ging zijn we naar het noorden gevlucht naar onze favoriete strandcamping in Viana do Castelo. Daar aangekomen slaken we steeds een zucht van verlichting als we de zeewind voelen. En oh, wat vinden we het daar mooi… de glooiende heuvels die ook in de zomer nog groen zijn, de frisheid van waterstroompjes die overal uit de berg kabbelen en de kathedraal die hoog op de berg het geheel overziet.

De roep van het Noorden

Dus besloten we toch om dapper te zijn en echt voor het Noorden te kiezen. Ook al is er daar nog veel minder alternatieve scene dan in het zuiden en midden van Portugal. We hadden nu ervaren dat wij ook mensen kunnen aantrekken. Tegelijkertijd voelt dat ook nog spannend en wel wat buiten onze comfortzone. Dit vraagt van ons om echt tevoorschijn te komen met hoe wij het willen en dat vorm te gaan geven. Ook als dat met vallen en opstaan gaat. Maar we voelden heel duidelijk dat we echt een thuis nodig hadden om te kunnen landen. In Portugal als nieuw land. Nu nog ons eigen land vinden. To be continued in de volgende blog of check onze community website: www.nafonte.pt.